اى ايران اى سراى من
اى گمگشده وجود و خيال من
با عشق تو؛
مى شكفند غنچه ها از پس باغ هاى خشك
و مى جوشند رود ها در كوهستان هاى سرد خيال
و مى رويند گل ها در دل عاشقان گمگشده به خيال تو
اين جا و همه جا به نام توست
اين خاك و همه خاك ز ياد توست
حال اين ها به خاطر پول
اين ها و همه را به دست انكار مى سپارند
و جان ها و همه جان را به دست تقدير مى سپارند
و سپس تورا به زندانى سرد وتاريك مى سپارند
من براى آزادى تو مى كوشم
مى كوشم در اين خاك كه از خاك غربت ،غربت انگيز تراست
و مى گويم به ياد تو
تا به ياد آرند جوانان سال هاى گذشته هاى تو
بد گفتند و خاموش كردند چراغ هايى كه با ياد تو روشن مى شد
آن هم براى چه؟
براى پول؟
اين ها را گفتم تا بدانى هنوز هم اميدى هست
در نااميدى بسى اميدى هست
تا هستم به ياد تو هستم گر نيستم به خاطر تو نيستم
آرى بايد گفت هر حرف گفتنى را
م.رها
در آمدي بر مفهوم شعر